اولویتهای پژوهشی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی: روش، مشکلات و محدودیتها

سابقه و هدف: به دلیل تنوع و گستردگی عرصه های سلامت و محدودیت منابع، امکان فعالیت در تمامی این عرصه ها و پاسخگویی به تمامی نیازهای پژوهشی جامعه غیرممکن است. از اینرو تعیین اولویتهای پژوهشی یک ضرورت اجتناب ناپذیر است. هدف این مقاله گزارش روش انتخاب شده، مشکلات و محدودیتها، و همچنین موانع احساس شده پروژه تعیین اولویتهای پژوهشی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی می باشد. مواد و روشها: این مطالعه با مشارکت اعضای هیأت علمی 91 گروه آموزشی و 830 نفر از ذینفعان در سالهای 8-1387 انجام گرفت. فرآیندی که برای تعیین اولویتهای پژوهشی به کار برده شد، بر پنج اصل مشارکت ذینفعان، تحلیل وضعیت موجود و برآورد نیازها، مشخص کردن عناوین پژوهشی، امتیازدهی بر اساس معیارها، و تعیین اولویتها بر اساس بیشترین توافق استوار بود. این روش با تغییرات اندکی از مدل پیشنهادی کارگروه سازمان جهانی بهداشت council on health research for development (cohred) اقتباس شده بود. یافته ها: این پروژه با مشارکت 610 نفر از اعضای هیأت علمی دانشکده های پزشکی، دندانپزشکی، داروسازی، پرستاری مامایی، بهداشت، تغذیه، پیراپزشکی و توانبخشی و 220 نفر از سایر ذینفعان نظام سلامت و افراد مرتبط با سلامت خارج از دانشگاه انجام شد. در مجموع 841 حوزه پژوهشی و حدود 1900 زیر حوزه به عنوان اولویتهای پژوهشی تعیین شد. نتیجه گیری: به نظر می رسد مدل cohred با تغییرات اعمال شده در این مطالعه، کارآیی لازم را برای تعیین اولویتهای پژوهشی در گروههای آموزشی دارد. امید است ارائه اولویتهای پژوهشی علاوه بر هدایت موضوعات پژوهشی پیشنهادی به سوی اولویتها، مورد توجه سیاست گذاران، داوران و تصویب کنندگان طرحهای پژوهشی نیز قرار بگیرد تا بتواند به عنوان یک ابزار در جهت استفاده بهینه از منابع محدود مالی عمل نماید.